Contoh Cerkak/Cerita Lucu Bahasa Jawa (Aku Mung Guyon)

Aku mung guyon

Dina minggu sore, Budi ngalamun nang ngarep umah. Margane Budi getun…. Getun banget! Kawitan arep nguji katresnan Ana, nanging kok kebacut. Ana mutung temenan. Ora getem dipetuki, ora gelem di sms, ora gelem di telfon lan uga ora mbales yen dikirimi layang. Wektu iku nalika dheweke ngomong

“ ora perlu kekancanan maneh karo aku!”,

dheweke kur semaur, “ yen iki ndadekake mas Budi ayem lan tentrem, nggih Kula

turuti. Mugi mas Budi pinaring sehat lan ayem dening Maha asih….”

Mengkono unine Ana, bocahe mung nerima ! Budi Pengin ngerti dhewek gela njur sewot kaya bocah wadon naiki, banjur ngalem marang Budi. Nangin Ana ora ngono. Bocahe alus kaya putri solo. Esih gelem ngugemi tata carane urip tumrape wong jawa. Nanging saiki jebul nuduhake yen nyimpen atose watu nang atine.

Budi isih kelingan nalika sesasi kepungkur ngomong maring Ana, “ Ana, kepriye yan mas Budi kagungan pacar maneh?” mengkono omonge budi. Mripate Ana nyawang Budi, njur eseme ora tau ilang saka lambene gemebyar nyangsemake ati. Ayu tenan bocah iki, aku kepingin ngerti kepriye nggone gela, batine Budi.

“ lha katresnan rak mboten saged dipunpeksa mas?”, semaure Ana. Ana mung pasrah lan lila. Gela pisan-pisan Ana, Budi ngomong nang ati, merga budi pengin weruh Ana anggone gela.

“ aku iki temenan lho An “, kandhae Budi.

“ kula nggih estu-estu…! “, jawabe Ana.

“ apa dewek putus wae ya? “, pitakone Budi.

Mripate Ana nyawang Budi sing katon kaget. Ana ora semaur, banjur narik ambegan dawa.

“ yen njenengan ngersake ngono, mangga mas Budi….pancen katresnan mboten saged di paksa. Mugi-mugi mas Budi pikantuk pacar ingkang langkung sae ketimbang Kula….”. Ana nyalami Budi banjur lunga. Budi mung plonga-plongo kaya sapi ompong.

“ Kepriye iki? Apa iki gelane ana? “, kandahe Budi.

Wiwit iku Ana ora tau katon. Di goleti nang kampus ya ora ana. Jebul malah Budi sing bingung ditinggal Ana. Ana….Ana! Budi ngrasa kelangan. Atine ora karuan sawise ditinggal Ana. Jebul tresnane Budi marang Ana iku tenanan. Budi kangen banget karo Ana. Getun olehe gawe gela Ana, barang Ana gela Budi dhewek sing kelangan. Budi ora bisa turu, ora doyan maem, lan ora bisa konsentrasi marang kuliyahe.

Wektu iku Budi wis ora kuat maning nahan kangen karo Ana. Mula Budi nggoleti Ratri kanca akrabe Ana nang kampus. Mestine Ana cerita marang Ratri merga bocah iku kanca akrab banget karo Ana. “ Ratri, Ana saiki nang ngendi? “ pitakone Budi rada isin.

“ Ana? ko esih nggoleti? Ko wis nglarani atine masa lali? “

“ aku sejatine tresna banget karo Ana, aku mung kepingin ngerti kepriwe gelane

 Ana, nanging Ana gela temenan”, omong Budi.

“ Mesti wae gela, ko ngomong ora dikontrol, saiki Ana lagi konsentrasi maring

sekripsine. Lagi penelitian menyang wonosobo….”. semaure Ratri.

Nang kana dipandu dening pak Isman, PPL sing niate kepethuk dewek. Budi sengsaya kaget merga pak Isman miturut ceritane Ana, kepingin Ana dadi mantune. Ana arep diolehake anak mbarepe pak Isman sing lagi kerja nang Jakarta. Dhuh! Cilaka tenan iki! Sajake kriwikan dadi gojogan! Guyon dadi tenanan.

Let pirang dina Budi nekad menyang wonosobo. Olehe alamate Ana nang wonosobo maring ratri. Bis lakune alon banget nanging Budi ora bisa menikmati perjalanan iku.

Jam sanga budi wis tekan nang ngarep umah cet ijo. Omah iku katon nyenengake. Pelatarane akeh kembange.

“ madosi sinten mas? “

   Budi kaget disawang ibu sing nang ngarepe.

“ anu……madosi dik Ana….menapa wonten mriki? Tirose rencange wonten

alamat mriki”.

“ Oo…mba Ana, taksih wonten kebon…”

“ tebih napa mboten bu? Menawi nyusul napa saged? “

“ mangga…mangga kula dherekna” .

Budi karo bu Isman mlaku menyang kebon. Kira-kira saka omah setengah kilometer. Nang tengah kebon iku Ana, pak Isman, lan Bagus putrane pak Isman wis katon.

“ assalamu’alaikum…”

“ Wa’alaikumsalam…”

“ Ana! Aku nyusul kowe…” omonge Budi nyimpen kangen marang Ana.

  Ana rada kuru, nanging tambah ayu. Ana keget banget nalika nyawang tekane Budi.

“ mas Budi…!” kandhahe Ana karo nyawang Budi. Mripate kembang kebak luh. Nanging enggal wae Ana mesem.

“ Dhuh, Ana! Esemu kuwi lho sing marakake ngangeni “, omonge Budi nang ati.

“ pak menika mas Budi, kanca kuliah nyuwun pangapunten kok nyusul…” unine Ana bingung.

 “ Ooo… nak Budi, mangga-mangga pinarak dalem wae…” sanjang pak Isman.

Kabeh bangur bali menyang omahe pak Isman. Budi uga seneng merga keluargane pak Isman bijak banget nampa tekane Budi. Keluargane pak Isman wis ngerti yen Budi kuwi mantan pacare Ana. Mula Budi diwenehi kesempatan kanggo ngabarake masalah karo Ana.

“ aku njaluk ngapura An “, kandahe Budi. Ana narik ambegan dawa, lan menehake mesem maring Budi.

“ awit mbiyen wis dakngapura, mas… “

“ yen ngono, mas Budi bisa pacaran maneh ta? “

“ mas Budi ketresnan kuwi suci. Aja digawe dolanan. Aku wis ngubur masa lalune dhewek, wis wayahe aku mikir masa depanku. Dakakoni aku tresna mas Budi, nanging….” Ana mandheg lan nyawang budi maneh.

“ apa Ana ? “

“ aku wis duwe calon sing luwih daktresnani. Aku yakin iki wis ginaris marang Gusti Kang Maha Asih…”.

Ing pipine Ana tumetes luh, semono uga Budi. Sajake Budi bener-bener kelangan Ana. kelangan eseme sing tansah dakangeni, mengko uga Budi sing nglakoni urip tanpa Ana, getun anggone Budi coba kepengin weruh Ana anggone gela, malah Ana gela tenanan, padahal Budi mung dolanan. Nanging kabeh wis kedadean, Budi siki nglewati dinane mung nelangsa lan ngeseli kelakuane dhewek sing ora bisa njaga atine pacare dhewek.

Jebul ketresnan iku ora kena Kanggo guyon.